Amsterdam is opgedeeld in zeven stadsdelen. Om de gemeente dichter bij ons, de bewoners, te brengen. Ik zit in de ‘stadsdeelraad’ voor het ‘stadsdeel-Centrum’. Sommige leden van die minigemeenteraad lijken maar één hobby te hebben: ‘hun’ ambtenaren zo vaak mogelijk de opdracht te geven een beleidsnota te schrijven.
Je moet je beleid formuleren.
Je wilt niet weten hoevéél van die nota’s ze laten produceren. En het is me een raadsel waarom die nota’s vaak vuistdik moeten zijn. Hebben die mensen niks beters te doen? Of dekken ze zich met hun wollige verhalen vooral in tegen alle denkbare, en ondenkbare, kritiek? Zijn die nota’s een soort verdedigingswallen?

Het stadsdeel overlegt ook met bewoners en ondernemers die vragen of problemen hebben. Soms gaat dat goed, soms gaat het mis, en soms is het gewoon slapstick.
Een paar maanden geleden is het stadsdeel op Twitter gegaan om nog beter bereikbaar te zijn. Onder een hippe naam: @020Centrum.
Met je tijd mee.
Het bleek eerder een extra slotgracht om de vesting.
Een bewoner klaagde via Twitter over een paaltje. Dat was midden op een parkeerplek in de grond gezet door de gemeente, maar je kon er met moeite toch je auto neerzetten. Was het nou een parkeerplaats of niet? Frustrerend als je een kwartier rondjes hebt gereden. Hij stuurde zelfs een foto mee.
Wat deed het stadsdeel? Het ging via Twitter uitleggen waarom dat paaltje daar stond.
Openheid! Je beleid uitleggen!
In 140 tekens???
Jij was toch tegen lange verhalen?
140 tekens. Onmogelijk. Al helemaal omdat ze het nodig vonden het beleid uit drie verschillende nota’s erbij te halen.
Drie nota’s over één paaltje?
Over het paaltjesbeleid.
???
Eén nota gaat over het parkeerbeleid: paaltjes zijn er om fout parkeren te voorkomen.
Logisch.
Dan een nota over wat ze noemen het ‘straatmeubilair’. Paaltjes, bordjes, bankjes, noem maar op. Eén van de doelstellingen: zo min mogelijk ‘objecten in de openbare ruimte‘.
Zit ook wat in.
En nog een nota over toerisme. Daarin staat onder andere dat er genoeg lege plekken langs de grachten moeten zijn die je vrij uitzicht geven.
Okay.
Resultaat van al dat moois was dat er één paaltje midden op een parkeerplek kwam te staan, op zo’n manier, dat niemand meer begreep wat nou de bedoeling was.
Toch is het de logische consequentie van het beleid.
Misschien logisch voor heel hoogintelligente mensen. Die je dat ook nog in 140 tekens kunt uitleggen.
Die bewoner, beslist geen domme jongen, voelde zich met een kluitje in het riet gestuurd. Hij werd op Twitter ziedend.
Zo’n agressieve twitteraar. Ze legden het toch uit?
Ze waren niet eens gaan kijken. Nota’s zijn belangrijker dan de werkelijkheid.
Wat ze hadden moeten doen, was twitteren: “Dank voor uw melding. Wanneer kunnen we met u de situatie ter plekke eens bekijken?” 83 tekens.
Alsof ze niks beters te doen hebben dan aan elke klagende bewoner een bezoekje te brengen.
Ja, dikke nota’s schrijven.

Enfin. Om een lang verhaal kort te maken, samen met de assistent van de wethouder en die bewoner ben ik ter plekke gaan kijken. Hij had gelijk, het was absurd. Dat paaltje moest daar weg. We hebben binnen het stadsdeel gesprekken gevoerd. Gezegd: het zal allemaal wel met al dat beleid, maar soms moet je gewoon met mensen gaan praten en soms moet je afwijken van je eigen regels.
En, je raadt het nooit… gisteren, drie maanden later, was het paaltje opeens weg.
Dit was wat de bewoner, @peterverhaar, vervolgens twitterde: “Wat krijgen we nu!!!!!! @OttoReuchlin het paaltje is weg; hoera,burger heeft invloed!!!!!!!”
Nou prachtig. Maar wat een gedoe over één paaltje. En wat een verwend grachtengordeldier. Alsof Amsterdam geen andere problemen heeft.
Gisteravond was ik ook op een bijeenkomst in Amsterdam-West, zo’n probleemwijk. Daar zijn inderdaad veel ernstiger dingen aan de hand. Schrijf ik nog over. Maar ook daar geldt, kom achter die bureau’s vandaan. Ga normaal praten met elkaar. Los dingen gewoon op.

Wat trouwens ook mooi is, het stadsdeel antwoordt nu steevast bij klachten die ze via Twitter krijgen, dat ze ter plekke zullen komen kijken. Eén paaltje zegt soms meer dan honderd dikke beleidsnota’s.

95. Eén paaltje zegt soms meer dan honderd dikke beleidsnota’s., 4.8 out of 5 based on 4 ratings