Verplichte mantelzorg maakt ons alleen maar gelukkiger, schreef ik vlak voor mijn vakantie. Die blog riep veel reacties op.
Vaak hebben mensen met hulpbehoevende ouders-op-leeftijd ook kleine kinderen. En drukke banen. Waar hálen ze de tijd vandaan?
Stap eens uit dat denkraampje. Waarom zetten we niet een soort airmiles-systeem op voor vrijwillige zorg en mantelzorg? In je jonge jaren spaar je punten door onbetaalde zorg te leveren. In het spitsuur-van-het-leven mag je punten opnemen door anderen het werk te laten doen. En op oudere leeftijd bouw je weer punten op. Tot je zelf hulp nodig hebt. Eigenlijk een slimme manier van zorgsparen.
Ik leef in onmin met mijn ouders. En mijn buurman woont tweehonderd kilometer van zijn ouders vandaan.
Kijk eens naar Japan. Daar hebben ze een soort airmiles-systeem waarmee je zorg ruilt: jij krijgt punten door voor mijn moeder in Tokio te zorgen, ik door voor jouw moeder in Kyoto te zorgen. Fureai kippu heet dat. Je kunt net zo’n soort ruil organiseren als de verhoudingen met je familie minder goed zijn.
Homo’s bijvoorbeeld hebben vaak geen kinderen.
Wat dacht je van homo-zorgmiles? Is de homobeweging al mee bezig.
Mantelzorgers zijn al vreselijk overbelast.
Valt mee. Amsterdam – heb ik ooit met een collega uitgerekend – telt zo’n 14.000 overbelaste mantelzorgers. Twee procent van de bewoners dus.
Maar je hebt een punt, de hulpverlening bereikt nog geen kwart van die overbelaste mensen. Op zichzelf is dat inderdaad schandalig.
En jij maakt het nog erger.
De zorg is veel te anoniem georganiseerd. Met verschrikkelijke, bureaucratische ‘indicatieorganen’ bijvoorbeeld. Kafka in de polder. Daarom worden mensen die de hulp het hardst nodig hebben vaak niet bereikt.
Jetta Klijnsma van de PvdA biedt hoop: tienduizend wijkzusters erbij, m/v natuurlijk. En tweeduizend huisartsposten-’plus’. Gewoon, betere zorg in de buurt.
Die mensen kunnen volgens mij prima beoordelen wie echt professionele hulp aan huis moet krijgen. Of hulp van zorgmilespuntenverzamelaars van buiten hun persoonlijke kring. En ze kunnen ook inschatten wie genoeg familie of vrienden heeft om steunkousen aan te laten trekken en boodschappen te laten doen.
Jetta Klijnsma bepleit geen afbraakbeleid, jij wel.
‘Afbraakbeleid’. Precies de Pavlov-reactie van die SP-dame in Knevel & Van den Brink nadat minister Schippers stelde dat we wat meer voor elkaar kunnen doen. De SP blijft de partij van ‘Stem tegen, stem SP’. Ze negeren gewoon dat de zorg onbetaalbaar wordt.
Maar belangrijker: de SP maakt het liefst van iedereen een eenzame zielepoot. Spreek mij maar allereerst aan op mijn kracht en mijn netwerk, niet op mijn beperkingen.
Je lijkt inderdaad VVD-minister Schippers wel.
Die vergeet één ding: afbreken kan nodig zijn, maar bouw tegelijkertijd aan een nieuwe manier van samen-leven.
Zij wil ook meer wijkzusters.
Maar uitendelijk gelooft de VVD meer in de markt dan in mensen. Bovendien, ze heeft als minister weinig bereikt, nu ze demissionair is weet ze het opeens zo goed.
VVD en SP maken er allebei een potje van.
Was jij geen kritische PvdA’er? Dit ziet eruit als een doorzichtig verkiezingspraatje.
Ik ben niet voor niks lid. Mag je in verkiezingstijd niet eens laten zien waarom?
Link naar de blog: Verplichte mantelzorg maakt ons alleen maar gelukkiger.
Informatie over het Japanse Fureai kippu http://en.wikipedia.org/wiki/Fureai_kippu
28 augustus 2012 om 12:12
Dat idee van airmiles staat me niet aan daarmee tuig je een gigantische administratie op.
Matelzorg moet je organiseren. Niet een of twee mensen maar meerdere. Zo voorkom je dat mantelzorgers overbelast worden. En iedereen zijn eigen taken, de een doet de schoonmaken, de ander de tuin en weer een ander de boodschappen.
En zo’n systeem bestaat al, in Twente en de Achterhoek het dat Noaberschap.