Kleine ondernemers komen bijna niet meer aan de bak bij de traditionele banken. De banken zijn te bang, te bureaucratisch en te duur. Ondernemers richten daarom nu hun eigen banken op. Langs die weg lenen ze elkaar geld uit. De ouderwetse coöperatieve bank is terug.
Ik was bij een testbijeenkomst voor een ‘buurtbank’ in Amsterdam-West. Plannen van ondernemers werden niet beoordeeld door net-afgestudeerden zonder verstand van zaken in te dure pakken die alleen maar naar regeltjes kijken. Plannen werden beoordeeld door ervaren collega-ondernemers en oud-bankiers. Die nog beslissen op basis van hun gezond verstand en hun buikgevoel.
Dit is de nieuwe oude economie. Waar het over mensen gaat, niet over systemen. Waar geld nog een handig hulpmiddel is, niet alleen maar doel in zichzelf. Waar je geen torenflats vol dure blitse mannetjes nodig hebt.
In Amsterdam-West doe ik ook een project in de jeugdzorg. De jeugdzorg is gelukkig niet vergeven van overbetaalde snotneuzen. Maar verder is het vaak als bij de banken. Regeltjes, regeltjes, regeltjes. Geld, geld, geld. Vergaderen, vergaderen, vergaderen.
Ook de jeugdzorg leert. Kijkt weer naar het kind, niet alleen maar naar rapporten. Wil de ervaren hulpverlener weer zelfstandig – in gesprek met het gezin – laten bepalen wat er moet gebeuren. Althans, dat staat in de plannen… Of het gaat lukken moeten we nog zien.
Van de buurtbank kan de jeugdzorg nóg een ding leren: doe hup, het grootste deel van de bureaubanen er maar uit. De managers, de controleurs, de pr-mensen. Dan wordt het misschien echt beter, menselijker én goedkoper.
Hoe weet je of het wel goed gaat met veel minder regeltjes en regelaars?
Dat weet je niet. Een buurtbank zal zelfs met oude rotten weleens een verkeerde investering doen. Zo zal een ervaren jeugdzorgmedewerker vast ook soms miskleunen.
Maar er zal veel minder misgaan dan nu. Wetenschappelijk is bewezen dat een dure bankier met al zijn systemen niet beter belegt dan een aap die balletjes mag gooien. Er is ook geen enkel wetenschappelijk bewijs dat de bureaucratische jeugdzorg werkt. Dat bewijs is er wel voor de simpele jeugdzorg. Tachtig procent van succes in de jeugdzorg is te verklaren uit de kwaliteit en ervaring van de hulpverlener. En uit de relatie tussen de hulpverlener en het kind of gezin met problemen. Kortom, uit de meest gewone, de meest voor de hand liggende dingen.
Dus geen enkele regel, dwang, of controle meer in de jeugdzorg?
Natuurlijk wel. Bij die buurtbank krijg je het geld ook niet zomaar mee in een bruine papieren zak. In de jeugdzorg moet je zo nu en dan checken wat zo’n hulpverlener uitspookt. En soms is in de jeugdzorg dwang nodig, een beslissing door een rechter. Maar het hoeft allemaal niet te ontaarden in regelfetisjisme, geldjacht, vergaderverslaving.
Sommige dingen kunnen simpeler. Een beetje terug naar vroeger.
De nieuwe oude economie: wat de jeugdzorg van de buurtbank kan leren.,
28 februari 2013 om 17:56
Klinkt me als muziek in de oren.
Las in de krant over de jongerenwerkgroep Asri, die verder wil zonder subsidie.
Interessante ontwikkelingen.
28 februari 2013 om 18:34
Het probleem is dat de jeugdzorg zo slecht functioneert- en dan vooral in Amsterdam waar wel degelijk een blits mannetje met een extreem hoog salaris de boel is – dat je wel moet controleren. Het is volstrekt onlogisch om een organisatie op basis van dit functioneren méér in plaats van minder vertrouwen te geven.
Zeker, veel bureaubanen kunnen weg. Maar die bureaubanen komen niet zozeer door bureaucratie, dat willen managers doen geloven. Maar uit het rapport toekomstverkenningen Jeugdzorg van de Parlementaire werkgroep staat dat de bureaucratie in de jeugdzorg vooral komt door de bestuurders in de jeugdzorg. Dus dat bureaubanen automatisch gaan over bureaucratie is een denkfout. Bij BJAA gaan bureaubanen over de PR van de organisatie (om nog meer geld binnen te slepen), over het beheer van de veel te duren panden, projectleiders voor dure plannetjes waarmee ze weer nieuw geld willen, medewerkers die eindeloos vergaderen over folders, buttons met PR-leuzen, aandacht van kranten willen, werkbezoeken van politici organiseren.
Juist controle op deze clubs is nodig, en het liefste gewoon geen toekomst meer geven na de transitie. Laat organisaties het maar doen die niet voortdurend bezig zijn met politieke spelletjes en PR. Die niet steeds doen alsof ze te maken hebben met wachtlijsten en bureaucratie en daarom niet kunnen functioneren, en dat dat allemaal de schuld is van de overheid.Dat is pertinent niet waar. Kijk uit met de jeugdzorg geloven, in Amsterdam is het stadium bereikt dat je helemaal niets meer kunt geloven omdat he telkens weer niet waar blijkt te zijn.
Zo is Eigen Kracht een fabel die niet tot hulp en tot besparing leidt, maar tot evenveel zo niet meer hulp al noemt men het dan ‘drang’ (hulp onder dreiging van een OTS of UHP) in plaats van ‘dwang’. Ook cijfers over zogenaamde successen ontbreken, er is nooit bewijs voor de stellingen van de bestuurder van BJZ Amsterdam. Dus kijk uit met uitgerekend deze falende organisatie zien als voorbeeld, dat is het zeker niet. Het is hoog tijd dat de gemeente Amsterdam wakker wordt over de jeugdzorg, de site http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/ is opgericht naar aanleiding van problemen die kenmerkend zijn voor Amsterdam (daar is namelijk nauwelijks controle van de jeugdzorg door de gemeente, men gaat er vanuit dat dat niet hoeft met de voormalige gemeentesecretaris aan het stuur.
Dat er daardoor sprake is van ernstig machtsmisbruik dringt niet door, want klachten komen ook niet door. Dan sturen de ambtenaren die naar Gerritsen en die zegt dat de klagers niet deugen, brengt het in diskrediet, en het stadhuis verbreekt het contact. Meer vrijheid en minder controle is het domste wat Amsterdam kan doen, want de situatie is hier nou juist zo uit de hand gelopen omdat Erik Gerritsen veel te veel vrijheid is gekregen.
De hoop op nieuwe aanbieders die nog niet zo door en door verziekt zijn als BJAA en die het beter en goedkoper doen. Want met BJAA komt het nooit meer goed. Men staat niet voor niets binnen twee jaar onder dreigend opnieuw verscherpt toezicht van de Inspectie, omdat de informatiehuishouding van BJAA over kinderen en ouders niet deugt en ze daarmee rechters op het verkeerde been zetten, kinderen nog meer ellende toebrengen in plaats van te helpen etcetera. De gemeente Amsterdam weet dit al lang uit de klachten, maar wil het niet weten.
Tijd juist voor veel meer controle en liefst opdoeken, maar vooral niet minder controle!
28 februari 2013 om 18:44
PS De jeugdzorg leert bovendien helemaal niet, dat is ook een leugen. De vraag zou dan onmiddellijk moeten zijn: waar blijkt dat uit? Zijn er betere resultaten? Minder geld?
Het gaat helemaal niet om het kind verder, het gaat om plannen die heten ‘om het kind’. Maar die ondertussen gaan over de gevestigde instituties.
En juist in West zijn zeer ernstige klachten over hoe het welzijn van kinderen is geschaad door BJAA. Er mag dan een PR-stuntje van de deelraad samen met BJAA op het Columbusplein zijn (wijkgericht werken). Ook daarbij is onmiddellijk weer de vraag: uit welke cijfers blijkt dat dit helpt? Dat het beter gaat in West? Hoe kan BJAA en hoe kan de deelraad (die dit ook als PR gebruikt) dit aantonen?
En wanneer gaat de gemeente eindelijk eens iets doen aan de zeer ernstige klachten over BJAA die er juist in West ook zijn?!