Stuur dit bericht s.v.p. door. Je weet nooit hoe een koe…

Ben je lid van de PvdA en woon je stadsdeel Amsterdam-Centrum? Dan vraag ik je, stuur een mailtje aan otto@reuchlin.nl, met je naam, adres en de tekst “Ik steun de kandidatuur van Otto Reuchlin voor het lijsttrekkerschap PvdA-Centrum bij de verkiezingen in 2014″.

Als je wilt, voeg daaraan toe: “Ik steun ook de kandidatuur van Roeland Rengelink en Joop Lahaise.” Ik stuur dat dan aan hen door.

Kandidaten moeten 50 steunbetuigingen hebben van leden die in het centrum wonen. Je steunbetuiging betekent slechts dat je iemand een serieuze kandidaat acht. En dat je een lijsttrekkersverkiezing aanmoedigt. 5 september sluit de termijn. Pas in november maak je je keuze uit de kandidaten.

Veel dank.

Nog meer verkiezingen?
Het bestuur van de afdeling Centrum wil graag zo’n verkiezing en moedigt serieuze kandidaten aan.

Wie herinnert zich niet de leiderschapsverkiezingen na het – helaas onvermijdelijke – aftreden van Job Cohen? De PvdA was door de debatten in één klap weer positief in het nieuws.

Het dwingt te formuleren waar we nu eigenlijk voor staan. En te laten zien wie we zijn.

Stedelijk meldde zich slechts één kandidaat. Gemiste kans.

Elkaar onderling bestrijden?
Het is een strijd voor een zo sterk mogelijke PvdA in het Centrum. Ik steun daarom ook de kandidatuur van de andere kandidaten. Ik ga graag op inhoud stevig het debat aan, mits dat het team sterker maakt.

Waarom wil je dit?
Hier alvast een filmpje van 1 minuut over waarom ik politiek actief ben, hoe ik dat wil doen en waar ik voor sta:
http://www.youtube.com/watch?v=DDIGh5Wex7o&feature=youtu.be

Hoe werk je?
Voor mij gaat politiek over verbinden van ons dagelijks leven met bestuur. Ik richt me met evenveel energie op grote als op – schijnbaar – kleine dingen. Het kan een onlogisch geplaatst paaltje betreffen. Of een andere organisatie van de zorg in de stad. Of de Indiase Sikh-gemeenschap helpen om een herdenking te kunnen houden op de Dam.

Ik zoek mensen op, organisaties. En mensen vinden mij, van marktkooplieden tot grachtengordeldieren. Zonder dat ik iemand naar de mond praat. Ben samen met het bestuur ook het ombudsteam gestart.

Wat wil je inhoudelijk?
Een gemengde binnenstad, waar bewoners, bedrijven en bezoekers elk de ruimte houden.

Zorgen dat de openbare ruimte van ons blijft.

De stad is toch al mooi?
Er is nog werk genoeg. Wie weet dat het Centrum wel vijftig pleinen en pleintjes heeft? Die ken je vaak niet, omdat we er niet liefdevol mee omgaan.

Misschien de grootste uitdaging de komende paar jaar is het sociale domein.

Sociale problemen in het steenrijke Centrum?
Gelukkig kent het centrum nog een gemengde bevolking: alle inkomensgroepen. Steeds meer gezinnen met kinderen ook. Uniek in de wereld. We moeten zorgen dat het centrum niet te eenzijdig een yuppenparadijs wordt.

Ook het centrum kent buurten met grotere sociale vraagstukken. De Oostelijke Eilanden, delen van de Jordaan en de Nieuwmarktbuurt.

En veel binnenstadsbewoners voelen de gevolgen van de crisis.

We hebben een voedselbank zelfs. Helaas nodig.

Het aantal ouderen groeit bovendien snel. Op zich prima, maar een lift inbouwen kan meestal niet in het centrum. Als je dan slecht ter been wordt…

Hoopgevend zijn de ‘stadsdorpen’: groepen bewoners die afspreken elkaar te gaan helpen. Ik geloof dat de overheid het niet meer alleen kan. We moeten het ook samen doen. Zeker nu de gemeenten het leeuwendeel van de zorg op hun bordje krijgen van het kabinet. Zonder veel geld. De politiek moet steeds weer bevechten dat ambtelijke diensten en zorginstellingen open blijven staan voor wat er werkelijk speelt onder Amsterdammers.

Duurzaamheid in het stadsdeel. Opnieuw met als kern: wij zelf, én maatschappelijk organisaties én de overheid én de markt moeten het samen doen.

En het Wallenbeleid moet onverkort dóór. ’1012′ in jargon. Een overheid die samen met bewoners en anderen, ook als het tegenzit, volhardt in een strijd voor een fatsoenlijke samenleving.

De stadsdelen worden toch opgeheven?
Er komen zogenaamde ‘bestuurscommissies’ voor in de plaats. Kort samengevat: met minder leden en minder bevoegdheden. Je moet het meer van je invloed en gezag hebben, dan van macht.

Concreet.
Een paar van de dingen die ik, met steun van groepen belanghebbenden, bereikte in de deelraad. Of, samen met raadsleden, in de gemeenteraad:

-          een betere positie van vrijwilligersorganisaties in de ’ketens’ van zorg in Amsterdam

-          behoud van de kunst in metrostation Nieuwmarkt. Die kunst  herinnert aan de rellen in de jaren ’70. Pas sinds die tijd zijn we zuinig op de stad. Daarvoor wilde men die ‘oude rommel’ afbreken

-          oprichting van een taskforce ouderen binnenstad, waarin bewoners, corporaties, zorg en stadsdeel bespreken hoe de binnenstad zo leefbaar mogelijk kan blijven voor ouderen

-          stimuleren van energiecorporaties, die groepen bewoners of bedrijven helpen om bijvoorbeeld zonnepanelen te plaatsen

-          een betere waarborg op goed overleg tussen bewoners en corporaties bij renovatieplannen

-          een veilige nieuwe passage in het te renoveren C&A-pand aan het Damrak en de Nieuwendijk.

Ik kan geen lijn ontdekken in die dingen die je bereikte.
Ik zet m’n tanden in elk onderwerp dat ik als sociaaldemocraat de moeite waard vind. Het gaat altijd over verbinden wat er speelt in ons leven, met bestuur.